Czerwone Wierchy. Wschód. Tatry - tom 2. Przewodni

ISBN: 978-83-7104-010-5
Liczba stron: 184

Format: 11.5 x 16.5 cm

Oprawa: miękka

Wydanie: 1995

Opis:

W 2 tomie zatytułowanym Czerwone Wierchy cześć wschodnia opisano doliny: Dolina Małej Łąki, kotliny: Dolina Tomanowa Liptowska, Jaworowy Żleb, Dolinka Rozpadła, Świstówka Liptowska, Droga pod Reglami

W treści szczyty i przełęcze: Małołączniak, Ratuszowy Grzbiet, Ratuszowy Przechód, Ratusz Litworowy, Wielka Turnia (Północna depresja, Północny filar, Północno-wschodnia ściana, Wschodni filar, Wschodnia ściana), Pośrednie Małołąckie Siodło, Pośrednia Małołącka Turnia, Kobylarzowe Siodełko, Małołąckie Siodło, Skrajna Małołącka Turnia, Zagonne Wrotka, Zagonny Ząb, Zagonna Przełęcz, Zagonna Turnia, Siwarowa Przełęcz, Niedźwiedź, Skoruśnłak, Przysłop Miętusi, Hruby Regiel, Czerwony Gronik, Siodło za Zawiesistą, Zawiesista Turnia, Niżnia Zawiesista Turnia, Spalone Siodło, Kończysta Turnia, Niżnie Stanikowe Siodło, Mały Regiel, Małołącka Przełęcz, Kopa Kondracka, Mnichowe Turnie, Mnichowa Galeria, Mnichowe Siodło, Dziadek, Mnichowy Przechód, Mnich Małołącki, Kondratowe Baszty, Przełęcz pod Kopą Kondracka, Ścieżka nad Reglami.

Od autora:

„Zwracam tu wyraźnie uwagę, iż w opisach nie przejmuję się nadmiernie ani dziś obowiązującymi przepisami granicznymi, ani parkowymi. Przepisy te są bowiem zmienne, a ich żywot, w porównaniu z naturalną historią Tatr, jest tylko mgnieniem oka. Cepro-strada szlak na Szpiglasową Przełęcz była zamykana i otwierana; identycznie traktowano szlak na Wrota Chałubińskiego; wejścia na szczyty graniczne, czyli prawie wszystkie w otoczeniu Morskiego Oka, wymagały osobnych zezwoleń i w latach 40-tych i w 80-tych. A Tatry stoją, a ludzie wspinają się...

Wyrażam też autorską nadzieję, iż żywot niniejszego przewodnika również okaże się dłuższy, niż część obowiązujących dziś przepisów. Słowa te nie oznaczają w żadnym wypadku zachęcania do lekceważenia prawa. Wręcz przeciwnie: namawiam wszystkich użytkowników Tatr do jak największej troski o nasze wspaniałe pagóry. Apelować do miłośników nie trzeba. Szacunek rodzi się z miłości zupełnie automatycznie. Przekonywać trzeba obojętnych. I wierzyć, że grono wrogów wszelkiej przyrody, dla których jest ona tylko rodzajem mennicy, będzie systematycznie topniało.”