Córka polarnika. Zapiski z krańca świata.

Wydawnictwo: Carta Blanca

Autor: Kari Herbert, tłum. Maciej Miłkowski

ISBN: 978-83-7705-032-3

Ilość stron: 456

Format: 128 x 200 mm

Oprawa: miękka

Opis:

Fascynująca i poruszająca historia błyskotliwie opisująca jedno z najniezwyklejszych miejsc na ziemi – Arktykę. Kari Herbert miała zaledwie dziesięć miesięcy, gdy jej rodzice, Mari i sir Wally Herbert, zabrali ją w jedną z najważniejszych podróży jej życia. Jej celem była Arktyka, gdzie dziewczynka pośród ostatnich tradycyjnych myśliwskich plemion, Inughuitów, spędziła dwa lata.

Książka opowiada historię powrotu Kari Herbert do miejsc, gdzie jej przyjaciele z dzieciństwa i przybrana rodzina nadal zajmują się latem polowaniem z harpunami w kajakach ze skór, przemierzają setki kilometrów z psimi zaprzęgami i gdzie zapada czteromiesięczna noc. Autorka przedstawia mity i wierzenia Eskimosów, obserwuje swych przyjaciół rozdartych między wiernością tradycji a nowoczesnością.

Niesamowite przeżycie czytelnicze.

Mówi się, że wierność seksualna nigdy nie była powszechną cnotą w Thule, nie należy jednak tego opacznie rozumieć. Seks, a tym samym i prokreacja są oczywiście częścią życia społecznego równie ważną jak potrzeba jedzenia czy oddychania. I choć chrześcijaństwo odmieniło sposób patrzenia współczesnych Inughuitów na związki seksualne, nadal jednak członkowie tej społeczności nie mają w swoich sumieniach – jak my – dziedziczonego przez setki lat poczucia winy i w rezultacie są znacznie bardziej liberalni w swej interpretacji wierności. Inughuici uważają, że oddanie partnerowi jest czymś znacznie głębszym aniżeli akt seksualny, ale sądzą również, że seksualne zadowolenie odgrywa kluczową rolę dla szczęścia partnera i całej społeczności. Gdy zatem myśliwy spędzał dużo czasu z dala od domu, oczekiwało się, że jego pozostający we wsi przyjaciel będzie w tym okresie „zagrzewał” mu żonę. Podobnie, gdy myśliwy wybierał się w długą podróż, a jego żona musiała zostać w domu – na przykład była w ciąży albo zajmowała się dziećmi – inny pozostający we wsi mężczyzna z radością „pożyczał” swoją żonę przyjacielowi, w zamian za co kobieta, która zostawała we wsi, przejmowała rolę jego małżonki.